ลุยน้ำกัน

วันนี้ไปที่เขตบางเขนมา

ไปเป็นเพื่อนญาติคนหนึ่งที่ต้องไปเดินเรื่องรับเบี้ยยังชีพผู้พิการให้กับลูก
เราลุยน้ำกันตั้งแต่หน้าหมู่บ้าน น้ำสูงประมาณหัวเข่า
พอเดินไปกลางๆถนนซึ่งเป็นที่สูงกว่าจึงได้เหยียบแค่น้ำเจิ่งๆ เลยข้อเท้าขึ้นมาประมาณหนึ่ง
รอบข้างตลอดทางยังเต็มไปด้วยสายน้ำ แต่รถวิ่งขวักไขว่เยอะขึ้น และเรือแล่นน้อยลง
เดินได้สักพักหนึ่งก็มีรถกระบะผู้ใจดี จอดรับและไปส่งถึงจุดหมายปลายทาง

ในบริเวณพื้นที่ของสำนักงานเขต ไม่มีน้ำท่วม มีแต่ผู้คนที่เยอะมากกว่าปกติ
ส่วนใหญ่มายื่นเรื่องรับเงินเยียวยา 5000 บาทจากอุทกภัย

เดินไปซักพักฉันสังเกตว่ามีคนจำนวนหนึ่งจับกลุ่มกันกำลังประกาศอะไรกันอยู่
พร้อมมีการชูป้ายประท้วง มีกล้องถ่ายรูป นักข่าว  และกล้องทีวีหลายช่องจับภาพอยู่
เข้าไปใกล้จึงรู้ว่าเป็นกลุ่มพี่น้องประชาชนมาชุมนุมเรียกร้อง ให้ช่วยดูแลชาวรามอินทราบ้าง
เพราะน้ำท่วมเป็นเดือนแล้วยังไม่ค่อยคลี่คลายเลย
ฉันก็เนียนๆเข้าไปดูสถานการณ์กับเขาด้วย และแอบเก็บภาพมานิดหน่อย

ช่วงขากลับลำบากกว่าขามา เพราะต้องเดินไกลกว่า..เพื่อไปให้ถึงวงเวียน
ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางสารพัดรถที่รอผู้โดยสาร และเป็นพื้นที่แห้งเนื่องจากเป็นเนินสูง
จะว่าไประยะทางไม่ไกลมาก แต่ด้วยเหตุที่น้ำเจิ่งนองมองไม่เห็นพื้นถนน
ประกอบกับรถบางคันทีวิ่งผ่านไปมาไม่ชลอความเร็วทำให้น้ำสาดกระเซ็นตลอดเวลา
ทำให้เราต้องเดินแบบระมัดระวังกันเต็มที่
ที่สำคัญฟุตบาทบางช่วงที่น้ำลดแล้วพื้นจะลื่นมากเป็นพิเศษจากคราบตะไคร่น้ำ
เราจึงจูงมือกันเดินและสลับกันลื่นปรู๊ดปร๊าดกันอยู่หลายครั้งหลายครา….(ฮา)

เมื่อถึงวงเวียน เราเจอจุดที่แจกถุงยังชีพ ก็เลยได้รับเอื้อเฟื้อมาคนละชุด
ประกอบด้วยข้าวสาร ปลากระป๋อง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และอื่นๆ

จากนั้นเราก็ใช้บริการรถฟรีอีก เป็นรถสีเขียวคันสูงๆ
(ไม่ใช่รถทหาร แต่เป็นของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง)
เวลาขึ้นรถเขาจะพาดบันไดให้ไต่ขึ้น ช่วงรถวิ่งก็เก็บบันได
เมื่อถึงที่หมายปลายทาง เขาก็ยกบันไดลงมาพาดให้เราไต่ลง
เราก็ขึ้นลงพร้อมแบกถุงยังชีพอย่างทุลักทุเล
แล้วเดินลุยน้ำข้ามกระสอบทรายเข้าหมู่บ้านแห้งๆของเราอย่างปลอดภัย

ข อ ข อ บ คุ ณ ทุ ก ท่ า น ที่ มี น้ำ ใจ มา ณ ที่ นี้